九辩

九辩原文：

斧钺辉煌汉使才，曾同作赋上燕台。昆明万里浮槎到，瀫水千山列座回。潮起鱼龙窥鼓瑟，月明乌鹊傍含杯。琼筵不是征西兴，肯许名流达曙陪。
肇举明禋预戒期，请临斋殿御帘帷。廊头万旅皆花帽，殿下千官尽绛衣。玉略时严三岁礼，庆霄遥望五云飞。小臣头白供笾豆，亲见虞廷览德辉。
病起见庭莎，绿阶傍竹多。绕行犹未得，静听复如何。蟋蟀幽中响，蟪蛄深处歌。不缘田地窄，剩种任婆娑。
黄子人谈不容口，岂与常人计升斗。文章屈宋中阻艰，子欲一身追使还。离骚憭栗悲草木，幽音细出芒丝间。阳春绝句自云上，折杨何烦嗑然赏。横经高辩一室惊，乍似远人迷广城。隔河相和独许我，枯卉亦有条之荣。廖君不但西南美，谁见今人如是子。多髯府掾正可谑，蛮语参军宁素喜。君不见古来皆醉餔糟难，沐浴何须仍振弹。斲冰无处用兰拽，芙容木末安能攀。只无相报青玉案，自有平子愁关山。
秋风飒以至，今日重阳日。眼明对南山，尚想陶彭泽。向来建威幕，颇见有此客。驱车不小留，驾言公田秫。一朝又弃去，此意谁能识。寄奴趣殊礼，风旨来自北。只今王江州，建国功第一。故是何珉孙，举动良足惜。饮愧望柴桑，稍以自湔涤。殷勤白衣饷，犹恐不我即。中路候蓝舆，要致已甚迫。葛巾赤两脚，颓然向林宅。此翁本坦荡，焉能苦违物。虽然可计取，中实未易屈。华轩又何羡，自载返蓬荜。终身书甲子，往往义形色。如使磷与缁，安得为玉雪。篱边菊弄黄，粲粲正堪摘。我方持空觞，千载高风激。
寒煖春风曾已转，朝昏春梦若为寻。草萦有伴游堤屐，雨润无弦挂壁琴。飘尽花心存别恨，留将莺语急知音。便从永日朱明令，逸老长依绿树阴。
老濞城西木半摧，昆崙冈下路新开。故人此地衔忧去，禅客他时问疾回。闻为树风增永感，却因水鸟證西来。已谋寒食驱羸马，细听清谈动玉哀。
高台百尺凌云碧，维舟夜久霜月白。瘿木窣窣摇枯藤，寒濑潺潺落苍石。先生退隐知几年，汉家钟鼎徒凌烟。高风千古磨不尽，山水照映长明鲜。我来俯仰惭羁旅，冲寒愁怕玄冬暮。此身不负白鸥盟，暂此迟留亦何预。起来搔首江茫茫，孤篷却逐雁随阳。人生游行岂易得，惟有此夕难相忘。

九辩拼音解读：

fǔ yuè huī huáng hàn shǐ cái ，céng tóng zuò fù shàng yàn tái 。kūn míng wàn lǐ fú chá dào ，hú shuǐ qiān shān liè zuò huí 。cháo qǐ yú lóng kuī gǔ sè ，yuè míng wū què bàng hán bēi 。qióng yàn bú shì zhēng xī xìng ，kěn xǔ míng liú dá shǔ péi 。
zhào jǔ míng yīn yù jiè qī ，qǐng lín zhāi diàn yù lián wéi 。láng tóu wàn lǚ jiē huā mào ，diàn xià qiān guān jìn jiàng yī 。yù luè shí yán sān suì lǐ ，qìng xiāo yáo wàng wǔ yún fēi 。xiǎo chén tóu bái gòng biān dòu ，qīn jiàn yú tíng lǎn dé huī 。
bìng qǐ jiàn tíng shā ，lǜ jiē bàng zhú duō 。rào háng yóu wèi dé ，jìng tīng fù rú hé 。xī shuài yōu zhōng xiǎng ，huì gū shēn chù gē 。bú yuán tián dì zhǎi ，shèng zhǒng rèn pó suō 。
huáng zǐ rén tán bú róng kǒu ，qǐ yǔ cháng rén jì shēng dòu 。wén zhāng qū sòng zhōng zǔ jiān ，zǐ yù yī shēn zhuī shǐ hái 。lí sāo liáo lì bēi cǎo mù ，yōu yīn xì chū máng sī jiān 。yáng chūn jué jù zì yún shàng ，shé yáng hé fán kē rán shǎng 。héng jīng gāo biàn yī shì jīng ，zhà sì yuǎn rén mí guǎng chéng 。gé hé xiàng hé dú xǔ wǒ ，kū huì yì yǒu tiáo zhī róng 。liào jun1 bú dàn xī nán měi ，shuí jiàn jīn rén rú shì zǐ 。duō rán fǔ yuàn zhèng kě xuè ，mán yǔ cān jun1 níng sù xǐ 。jun1 bú jiàn gǔ lái jiē zuì bū zāo nán ，mù yù hé xū réng zhèn dàn 。zhuó bīng wú chù yòng lán zhuài ，fú róng mù mò ān néng pān 。zhī wú xiàng bào qīng yù àn ，zì yǒu píng zǐ chóu guān shān 。
qiū fēng sà yǐ zhì ，jīn rì zhòng yáng rì 。yǎn míng duì nán shān ，shàng xiǎng táo péng zé 。xiàng lái jiàn wēi mù ，pō jiàn yǒu cǐ kè 。qū chē bú xiǎo liú ，jià yán gōng tián shú 。yī cháo yòu qì qù ，cǐ yì shuí néng shí 。jì nú qù shū lǐ ，fēng zhǐ lái zì běi 。zhī jīn wáng jiāng zhōu ，jiàn guó gōng dì yī 。gù shì hé mín sūn ，jǔ dòng liáng zú xī 。yǐn kuì wàng chái sāng ，shāo yǐ zì jiān dí 。yīn qín bái yī xiǎng ，yóu kǒng bú wǒ jí 。zhōng lù hòu lán yú ，yào zhì yǐ shèn pò 。gě jīn chì liǎng jiǎo ，tuí rán xiàng lín zhái 。cǐ wēng běn tǎn dàng ，yān néng kǔ wéi wù 。suī rán kě jì qǔ ，zhōng shí wèi yì qū 。huá xuān yòu hé xiàn ，zì zǎi fǎn péng bì 。zhōng shēn shū jiǎ zǐ ，wǎng wǎng yì xíng sè 。rú shǐ lín yǔ zī ，ān dé wéi yù xuě 。lí biān jú nòng huáng ，càn càn zhèng kān zhāi 。wǒ fāng chí kōng shāng ，qiān zǎi gāo fēng jī 。
hán xuān chūn fēng céng yǐ zhuǎn ，cháo hūn chūn mèng ruò wéi xún 。cǎo yíng yǒu bàn yóu dī jī ，yǔ rùn wú xián guà bì qín 。piāo jìn huā xīn cún bié hèn ，liú jiāng yīng yǔ jí zhī yīn 。biàn cóng yǒng rì zhū míng lìng ，yì lǎo zhǎng yī lǜ shù yīn 。
lǎo bì chéng xī mù bàn cuī ，kūn lún gāng xià lù xīn kāi 。gù rén cǐ dì xián yōu qù ，chán kè tā shí wèn jí huí 。wén wéi shù fēng zēng yǒng gǎn ，què yīn shuǐ niǎo zhèng xī lái 。yǐ móu hán shí qū léi mǎ ，xì tīng qīng tán dòng yù āi 。
gāo tái bǎi chǐ líng yún bì ，wéi zhōu yè jiǔ shuāng yuè bái 。yǐng mù sū sū yáo kū téng ，hán lài chán chán luò cāng shí 。xiān shēng tuì yǐn zhī jǐ nián ，hàn jiā zhōng dǐng tú líng yān 。gāo fēng qiān gǔ mó bú jìn ，shān shuǐ zhào yìng zhǎng míng xiān 。wǒ lái fǔ yǎng cán jī lǚ ，chōng hán chóu pà xuán dōng mù 。cǐ shēn bú fù bái ōu méng ，zàn cǐ chí liú yì hé yù 。qǐ lái sāo shǒu jiāng máng máng ，gū péng què zhú yàn suí yáng 。rén shēng yóu háng qǐ yì dé ，wéi yǒu cǐ xī nán xiàng wàng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

九辩相关翻译

⑵直：古时通"值"
②大都：不过。宫黄：指古代宫中妇女以黄粉涂额，又称额黄，是一种淡妆，这里指桂花。直恁：竟然如此。

九辩相关赏析

“宜酒宜诗，宜晴宜雨”两句，是写西湖的迷人风景无时无处不撩人心动。诗酒唱和于西湖之上，面对绮丽景致，更发人豪兴，牵惹诗魂。“销金锅”，喻西湖是个挥金如土用钱如沙的胜地；“锦绣窟”，喻西湖如衣锦披绣的窟穴。二句极写繁盛，含无限感慨，有赞叹，也有思索。
大海奔腾着，咆哮着，露出雪亮亮的牙齿。凶恶地嘲笑着：“小鸟儿，算了罢，你这工作就算干上一百万年，也休想把大海填平呢。”
下片写触景伤情、寂寞无侣的悲哀。

作者介绍

程行谌 程行谌（634—726），唐朝官吏。名则，以字行。河南郑州人。志大好学，以文法称。首中甲科，初补潞城尉。转鄠县尉、万牟县尉。入为监察御史里行，进殿中侍御史。招毁议，出为幽州司马，迁定州长史，入为金部郎中。中宗景龙四年（710），征授长安令。不久，除将作少匠、少府少监，转刑部侍郎。玄宗开元初，出为蒲州刺史，迁扬州大都督府长史。征拜鸿胪卿，即改殿中监。玄宗开元中，擢拜御史大夫，上疏以为来子珣等残害良善，其子孙不许仕宦。卒，赠左丞相、广平郡公，谥曰贞。