西京赋

西京赋原文：

山村如画里，小市两三家。几担白莲藕，一篱黄菜花。草沾旗角湿，柳拂帽檐斜。津吏逢迎熟，行人静不哗。
海风吹雨过梅黄，丛竹留阴借晚凉。更欲从君谈妙理，凫鷖能短鹤能长。
君乘别驾车，南征千里馀。予为燕市客，岁杪意何如。日隐川原暮，江涵云水虚。新春见回雁，知有秣陵书。
寻僧昨日尚相随，忽见绯幡意可知。题处旧诗休更读，买来新马忆曾骑。不应随分空营奠，终拟求人与立碑。每向宣阳里中过，遥闻哭临泪先垂。
远目伤心楼上山。愁里长眉，别后峨鬟。暮云低压小阑干。教问孤鸿，因甚先还。瘦倚溪桥梅夜寒。雪欲消时，泪不禁弹。翦成钗胜待归看。春在西窗，灯火更阑。
少年喜读书，偃仰在方床。不知昼日劳，常爱秋夜长。炯炯户牖明，翳翳灯烛光。我乐自有趣，骅骝步康庄。道学贵深思，千古浩无方。投机践圣域，所戒怠且狂。常鄙小人儒，不能志轩昂。蹈袭已陈语，何为浪皇皇。尔来四十岁，鬓发已如霜。回首念畴昔，此意殊未忘。曲屏倚方枕，可以寄彷徉。诲言示稚子，朝夕当此强。
野舍老馀生，雅尚今已惬。不逃世忧患，馀事寄巾蹀。行寻青山转，坐对青山叠。欲随白云去，傥与幽人接。盘桓太清洞，怅望长江艓。昔时古锦囊，今还白羽箑。不复叔夜煅，真得孙登摄。九华一枯藜，青溪一孤楫。得丧苟自达，死生安足惵。朱颜久不驻，白发何为镊。群物自流转，吾生寄天燮。德相屡相过，老夫宁足蹑。由来废井水，不如长剑铗。往往论书法，轩轩两目睫。中郎石经在，元常表军捷。汉魏多传人，至宋有遗帖。唐室初最盛，渐衰自中叶。欧虞缅谁嗣，颜柳何足躐。篆籀昔难工，草圣谁敢辄。巨山作散隶，雄古掀龙鬣。贞观喜飞白，凌厉腾春蝶。岂特豁神观，直可祛鬼魇。古人有所寓，天性难必协。所志有小大，其材有勇怯。或惮懦文雅，或轩昂豪侠。或转战鞍马，或驱驰弋猎。或发于止谏，或得于讼牒。或奋夺床陛，或造成械槢。或为神所追，或自执所劫。或醉以贾祸，或诈以行谍。或习于娱乐，或劳于呿嗋。有灿如文锦，有劲如金梜。有倚如戈锋，有点如山嶪。有驶或如波，有媚或如靥。或腾如烟霏，或落如鸟跕。渊妙欲飞动，拙恶愧偏擪。当寝或不寐，当昼亦忘馌。有誉终甚微，或毁则群嗫。为功有不至，考古安能厌。十年幸能就，万金毫岂浥。金玉敷卷轴，龙蛇閟箱笈。是惟小夫技，宁当丈夫业。譬如论唐虞，何曾道郇叶。如君负高识，于此何足挟。一战虽未霸，遐心岂即怗。朝廷方洽熙，四夷皆远慑。坐复洮河地，直捣幽燕胁。朝夕奏奇功，群儒争鼓箧。太平任文治，战血何烦喋。道德以为宇，威武以为堞。岂比叔孙生，杂用随何颊。吾衰何可道，不死同原涉。

西京赋拼音解读：

shān cūn rú huà lǐ ，xiǎo shì liǎng sān jiā 。jǐ dān bái lián ǒu ，yī lí huáng cài huā 。cǎo zhān qí jiǎo shī ，liǔ fú mào yán xié 。jīn lì féng yíng shú ，háng rén jìng bú huá 。
hǎi fēng chuī yǔ guò méi huáng ，cóng zhú liú yīn jiè wǎn liáng 。gèng yù cóng jun1 tán miào lǐ ，fú yī néng duǎn hè néng zhǎng 。
jun1 chéng bié jià chē ，nán zhēng qiān lǐ yú 。yǔ wéi yàn shì kè ，suì miǎo yì hé rú 。rì yǐn chuān yuán mù ，jiāng hán yún shuǐ xū 。xīn chūn jiàn huí yàn ，zhī yǒu mò líng shū 。
xún sēng zuó rì shàng xiàng suí ，hū jiàn fēi fān yì kě zhī 。tí chù jiù shī xiū gèng dú ，mǎi lái xīn mǎ yì céng qí 。bú yīng suí fèn kōng yíng diàn ，zhōng nǐ qiú rén yǔ lì bēi 。měi xiàng xuān yáng lǐ zhōng guò ，yáo wén kū lín lèi xiān chuí 。
yuǎn mù shāng xīn lóu shàng shān 。chóu lǐ zhǎng méi ，bié hòu é huán 。mù yún dī yā xiǎo lán gàn 。jiāo wèn gū hóng ，yīn shèn xiān hái 。shòu yǐ xī qiáo méi yè hán 。xuě yù xiāo shí ，lèi bú jìn dàn 。jiǎn chéng chāi shèng dài guī kàn 。chūn zài xī chuāng ，dēng huǒ gèng lán 。
shǎo nián xǐ dú shū ，yǎn yǎng zài fāng chuáng 。bú zhī zhòu rì láo ，cháng ài qiū yè zhǎng 。jiǒng jiǒng hù yǒu míng ，yì yì dēng zhú guāng 。wǒ lè zì yǒu qù ，huá liú bù kāng zhuāng 。dào xué guì shēn sī ，qiān gǔ hào wú fāng 。tóu jī jiàn shèng yù ，suǒ jiè dài qiě kuáng 。cháng bǐ xiǎo rén rú ，bú néng zhì xuān áng 。dǎo xí yǐ chén yǔ ，hé wéi làng huáng huáng 。ěr lái sì shí suì ，bìn fā yǐ rú shuāng 。huí shǒu niàn chóu xī ，cǐ yì shū wèi wàng 。qǔ píng yǐ fāng zhěn ，kě yǐ jì páng yáng 。huì yán shì zhì zǐ ，cháo xī dāng cǐ qiáng 。
yě shě lǎo yú shēng ，yǎ shàng jīn yǐ qiè 。bú táo shì yōu huàn ，yú shì jì jīn dié 。háng xún qīng shān zhuǎn ，zuò duì qīng shān dié 。yù suí bái yún qù ，tǎng yǔ yōu rén jiē 。pán huán tài qīng dòng ，chàng wàng zhǎng jiāng dié 。xī shí gǔ jǐn náng ，jīn hái bái yǔ zhá 。bú fù shū yè duàn ，zhēn dé sūn dēng shè 。jiǔ huá yī kū lí ，qīng xī yī gū jí 。dé sàng gǒu zì dá ，sǐ shēng ān zú dié 。zhū yán jiǔ bú zhù ，bái fā hé wéi niè 。qún wù zì liú zhuǎn ，wú shēng jì tiān xiè 。dé xiàng lǚ xiàng guò ，lǎo fū níng zú niè 。yóu lái fèi jǐng shuǐ ，bú rú zhǎng jiàn jiá 。wǎng wǎng lùn shū fǎ ，xuān xuān liǎng mù jié 。zhōng láng shí jīng zài ，yuán cháng biǎo jun1 jié 。hàn wèi duō chuán rén ，zhì sòng yǒu yí tiē 。táng shì chū zuì shèng ，jiàn shuāi zì zhōng yè 。ōu yú miǎn shuí sì ，yán liǔ hé zú liè 。zhuàn zhòu xī nán gōng ，cǎo shèng shuí gǎn zhé 。jù shān zuò sàn lì ，xióng gǔ xiān lóng liè 。zhēn guān xǐ fēi bái ，líng lì téng chūn dié 。qǐ tè huō shén guān ，zhí kě qū guǐ yǎn 。gǔ rén yǒu suǒ yù ，tiān xìng nán bì xié 。suǒ zhì yǒu xiǎo dà ，qí cái yǒu yǒng qiè 。huò dàn nuò wén yǎ ，huò xuān áng háo xiá 。huò zhuǎn zhàn ān mǎ ，huò qū chí yì liè 。huò fā yú zhǐ jiàn ，huò dé yú sòng dié 。huò fèn duó chuáng bì ，huò zào chéng xiè dié 。huò wéi shén suǒ zhuī ，huò zì zhí suǒ jié 。huò zuì yǐ jiǎ huò ，huò zhà yǐ háng dié 。huò xí yú yú lè ，huò láo yú kā xié 。yǒu càn rú wén jǐn ，yǒu jìn rú jīn jiā 。yǒu yǐ rú gē fēng ，yǒu diǎn rú shān yè 。yǒu shǐ huò rú bō ，yǒu mèi huò rú yè 。huò téng rú yān fēi ，huò luò rú niǎo dié 。yuān miào yù fēi dòng ，zhuō è kuì piān yè 。dāng qǐn huò bú mèi ，dāng zhòu yì wàng yè 。yǒu yù zhōng shèn wēi ，huò huǐ zé qún niè 。wéi gōng yǒu bú zhì ，kǎo gǔ ān néng yàn 。shí nián xìng néng jiù ，wàn jīn háo qǐ yì 。jīn yù fū juàn zhóu ，lóng shé bì xiāng jí 。shì wéi xiǎo fū jì ，níng dāng zhàng fū yè 。pì rú lùn táng yú ，hé céng dào xún yè 。rú jun1 fù gāo shí ，yú cǐ hé zú jiā 。yī zhàn suī wèi bà ，xiá xīn qǐ jí tiē 。cháo tíng fāng qià xī ，sì yí jiē yuǎn shè 。zuò fù táo hé dì ，zhí dǎo yōu yàn xié 。cháo xī zòu qí gōng ，qún rú zhēng gǔ qiè 。tài píng rèn wén zhì ，zhàn xuè hé fán dié 。dào dé yǐ wéi yǔ ，wēi wǔ yǐ wéi dié 。qǐ bǐ shū sūn shēng ，zá yòng suí hé jiá 。wú shuāi hé kě dào ，bú sǐ tóng yuán shè 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

西京赋相关翻译

（1）滟（yàn）滟：波光荡漾的样子。

西京赋相关赏析

人与人交流需掌握适当技巧，在劝诫指正别人时也应做到趋利避害。
“公子王孙逐后尘，绿珠垂泪滴罗巾”，上句用侧面烘托的手法，即通过对“公子王孙”争相追求的描写突出女子的美貌；下句以“垂泪滴罗巾”的细节表现出女子深沉的痛苦。公子王孙的行为正是造成女子不幸的根源，然而这一点诗人却没有明白说出，只是通过“绿珠”一典的运用曲折表达的。用绿珠坠楼的典故一方面形容女子具有绿珠那样美丽的容貌，另一方面以绿珠的悲惨遭遇暗示出女子被劫夺的不幸命运。于看似平淡客观的叙述中巧妙地透露出诗人对公子王孙的不满，对弱女子的爱怜同情，写得含蓄委婉，不露痕迹。
人与人交流需掌握适当技巧，在劝诫指正别人时也应做到趋利避害。

作者介绍

李溥 李溥，河南人。初为三司小吏，阴狡多智数。时天下新定，太宗厉精政事，尝论及财赋，欲有所更革，引三司吏二十七人对便殿，问以职事。