狱中杂记

狱中杂记原文：

仁皇求治始，公出冠儒英。仕路知卿相，时名独弟兄。两朝推重德，当世服纯诚。身后传家者，群书但满籯。
江水远赴瞿唐门，建瓴而下势欲吞。东过秭归峡逾逼，双崖突起如藩垣。神龙在槛虎被缚，自然拿攫还腾奔。巨石中央列戈戟，云霾雨蛰磐孤根。潆洄未肯注东海，朝宗讵识天王尊。天吴九首作窟宅，当年割据哀公孙。老蛟昼号猿夜啸，估客万里伤心魂。疑是共工怒，头触昆仑折天柱。又似樊将军，毛发冲冠皆倒竖。丛祠血食饱淫昏，开凿无人念神禹。岸边林立黄头儿，负戴装囊半村女。攀萝扪葛胜丁男，头上银钗已非古。行旅纷纷学鱼贯，邻船隔舫更相唤。一舟才过万人呼，沙头杂坐忘餐饭。西来
绿阴丛里浣花村，懒性朝来学灌园。地僻烟霞藏竹坞，夜凉风雨到柴门。敢论宣室虚前席，犹记黄封赐上尊。自爱閒林专一壑，树声长送水潺潺。
已向清山作隐沦，何随城市问比邻。浮生但觉江湖远，懒性终宜鹿豕驯。青桂援来还有客，紫芝歌罢更怀人。结庐随处堪栖老，未必桃源是避秦。
何处衔杯看月圆，两峰庭院石阑边。山河倒影冰轮满，星斗藏辉玉烛悬。白发丹心秋几度，篮桥青琐夜何年。醉来索共嫦娥语，谁似风流李谪仙。
木兰之枻沙棠舟，玉箫金管坐两头。
江水远赴瞿唐门，建瓴而下势欲吞。东过秭归峡逾逼，双崖突起如藩垣。神龙在槛虎被缚，自然拿攫还腾奔。巨石中央列戈戟，云霾雨蛰磐孤根。潆洄未肯注东海，朝宗讵识天王尊。天吴九首作窟宅，当年割据哀公孙。老蛟昼号猿夜啸，估客万里伤心魂。疑是共工怒，头触昆仑折天柱。又似樊将军，毛发冲冠皆倒竖。丛祠血食饱淫昏，开凿无人念神禹。岸边林立黄头儿，负戴装囊半村女。攀萝扪葛胜丁男，头上银钗已非古。行旅纷纷学鱼贯，邻船隔舫更相唤。一舟才过万人呼，沙头杂坐忘餐饭。西来
一发燕然晓日边，寒云叠叠乱山千。万重沙漠犹逢友，十室荒村亦有贤。留客芳樽思北海，惊人奇语忆南泉。思量万事多浑错，勉力轮锤好扣玄。

狱中杂记拼音解读：

rén huáng qiú zhì shǐ ，gōng chū guàn rú yīng 。shì lù zhī qīng xiàng ，shí míng dú dì xiōng 。liǎng cháo tuī zhòng dé ，dāng shì fú chún chéng 。shēn hòu chuán jiā zhě ，qún shū dàn mǎn yíng 。
jiāng shuǐ yuǎn fù qú táng mén ，jiàn líng ér xià shì yù tūn 。dōng guò zǐ guī xiá yú bī ，shuāng yá tū qǐ rú fān yuán 。shén lóng zài kǎn hǔ bèi fù ，zì rán ná jué hái téng bēn 。jù shí zhōng yāng liè gē jǐ ，yún mái yǔ zhé pán gū gēn 。yíng huí wèi kěn zhù dōng hǎi ，cháo zōng jù shí tiān wáng zūn 。tiān wú jiǔ shǒu zuò kū zhái ，dāng nián gē jù āi gōng sūn 。lǎo jiāo zhòu hào yuán yè xiào ，gū kè wàn lǐ shāng xīn hún 。yí shì gòng gōng nù ，tóu chù kūn lún shé tiān zhù 。yòu sì fán jiāng jun1 ，máo fā chōng guàn jiē dǎo shù 。cóng cí xuè shí bǎo yín hūn ，kāi záo wú rén niàn shén yǔ 。àn biān lín lì huáng tóu ér ，fù dài zhuāng náng bàn cūn nǚ 。pān luó mén gě shèng dīng nán ，tóu shàng yín chāi yǐ fēi gǔ 。háng lǚ fēn fēn xué yú guàn ，lín chuán gé fǎng gèng xiàng huàn 。yī zhōu cái guò wàn rén hū ，shā tóu zá zuò wàng cān fàn 。xī lái
lǜ yīn cóng lǐ huàn huā cūn ，lǎn xìng cháo lái xué guàn yuán 。dì pì yān xiá cáng zhú wù ，yè liáng fēng yǔ dào chái mén 。gǎn lùn xuān shì xū qián xí ，yóu jì huáng fēng cì shàng zūn 。zì ài jiān lín zhuān yī hè ，shù shēng zhǎng sòng shuǐ chán chán 。
yǐ xiàng qīng shān zuò yǐn lún ，hé suí chéng shì wèn bǐ lín 。fú shēng dàn jiào jiāng hú yuǎn ，lǎn xìng zhōng yí lù shǐ xùn 。qīng guì yuán lái hái yǒu kè ，zǐ zhī gē bà gèng huái rén 。jié lú suí chù kān qī lǎo ，wèi bì táo yuán shì bì qín 。
hé chù xián bēi kàn yuè yuán ，liǎng fēng tíng yuàn shí lán biān 。shān hé dǎo yǐng bīng lún mǎn ，xīng dòu cáng huī yù zhú xuán 。bái fā dān xīn qiū jǐ dù ，lán qiáo qīng suǒ yè hé nián 。zuì lái suǒ gòng cháng é yǔ ，shuí sì fēng liú lǐ zhé xiān 。
mù lán zhī yì shā táng zhōu ，yù xiāo jīn guǎn zuò liǎng tóu 。
jiāng shuǐ yuǎn fù qú táng mén ，jiàn líng ér xià shì yù tūn 。dōng guò zǐ guī xiá yú bī ，shuāng yá tū qǐ rú fān yuán 。shén lóng zài kǎn hǔ bèi fù ，zì rán ná jué hái téng bēn 。jù shí zhōng yāng liè gē jǐ ，yún mái yǔ zhé pán gū gēn 。yíng huí wèi kěn zhù dōng hǎi ，cháo zōng jù shí tiān wáng zūn 。tiān wú jiǔ shǒu zuò kū zhái ，dāng nián gē jù āi gōng sūn 。lǎo jiāo zhòu hào yuán yè xiào ，gū kè wàn lǐ shāng xīn hún 。yí shì gòng gōng nù ，tóu chù kūn lún shé tiān zhù 。yòu sì fán jiāng jun1 ，máo fā chōng guàn jiē dǎo shù 。cóng cí xuè shí bǎo yín hūn ，kāi záo wú rén niàn shén yǔ 。àn biān lín lì huáng tóu ér ，fù dài zhuāng náng bàn cūn nǚ 。pān luó mén gě shèng dīng nán ，tóu shàng yín chāi yǐ fēi gǔ 。háng lǚ fēn fēn xué yú guàn ，lín chuán gé fǎng gèng xiàng huàn 。yī zhōu cái guò wàn rén hū ，shā tóu zá zuò wàng cān fàn 。xī lái
yī fā yàn rán xiǎo rì biān ，hán yún dié dié luàn shān qiān 。wàn zhòng shā mò yóu féng yǒu ，shí shì huāng cūn yì yǒu xián 。liú kè fāng zūn sī běi hǎi ，jīng rén qí yǔ yì nán quán 。sī liàng wàn shì duō hún cuò ，miǎn lì lún chuí hǎo kòu xuán 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

狱中杂记相关翻译

②郭门：外城之门。郭：外城。
①一曲新词酒一杯：此句化用白居易《长安道》意：“花

狱中杂记相关赏析

“玉纤”与“春葱”、“远山”与“眉峰”本属于同一类概念，诗人将它们分拆开来，间以“屈损”、“压损”的词语，“损”是无复旧貌的意思。这样的安排，便带上了一种昔今对照的意味，较之直言“屈损春葱”、“压损眉峰”，更觉婉曲深沉；而“玉纤”、“远山”的拈出，也暗示出主角董针姑的年轻柔美。针姑是对针线女子的称呼，因其飞针走线，所以作者先从其“春葱”寓目入手。所以起首两句，展示了一名年轻女子一边擢弄着纤纤素手做针线活，一边愁眉紧蹙、似有无限心事的形象。

“嗔，是非拂面尘，消磨尽，古今无限人。”笔锋突转，以下三句都写愤怒生气的事：隐居就为躲避是非，可是是非之风仍然拂面而来给 作者满脸抹上尘垢，让作者蒙受许多污蔑或屈辱，这种烦恼的纠缠，不知消磨尽古今多少人的身心健康 。作者难言的切身之感自然也隐含其中。

作者介绍

徐伸 徐伸，字干臣，三衢（今浙江衢州）人。生卒年均不详，约宋徽宗政和初前后在世。政和初，以知音律为太常典乐。出知常州。善词。